Emissiehandel: kosten en rechten
Als een bedrijf of land minder CO2 uitstoot dan houdt het emissierechten over. Deze mogen ze dan op de markt verkopen. Dit noemen we emissiehandel.
Emissiehandel, is een vorm van CO2-compensatie. Eigenlijk is het correcter om te spreken van de handel in emissieruimte. De Europese Unie heeft in 2005 besloten dat landen of bedrijven een bepaalde hoeveelheid emissies krijgen, bijvoorbeeld CO2 emissies, die ze in een periode mogen uitstoten. Als een bedrijf of land vervolgens minder CO2-uitstoot dan houdt het emissierechten over. Deze mogen ze de dan op de markt verkopen. Stoten ze juist meer uit dan de emissierechten die ze hebben, dan moeten ze bijkopen. Zo ontstaat een handel, waarbij het totaal aantal emissies dat wordt uitgestoten gelijk blijft. In Europa gaat dit volgens het EU-ETS (Emissions Trading Scheme).
De prijs van CO2
Emissiehandel zorgt niet alleen direct voor een lagere uitstoot, maar ook voor een ander verschijnsel: emissiekosten. Aan CO2-uitstoot komt een prijskaartje te hangen. Je kunt als bedrijf je uitstoot compenseren, maar je zou dat geld ook kunnen besparen door bijvoorbeeld te investeren in duurzame productiemethoden. Dat kan op de langere termijn positief werken. Het is dan voor bedrijven financieel steeds interessanter om te zoeken energiezuinige alternatieven.
Kyoto-protocol
Het systeem van emissiehandel is afkomstig uit het Kyoto-protocol. Daarin was vastgelegd dat rijke, geïndustrialiseerde landen een deel van hun reductieverplichting via maatregelen in het buitenland mogen realiseren. In het Klimaatakkoord van Parijs hebben landen geen harde reductiedoelstelling meer, maar mogen ze zelf bepalen hoeveel ze reduceren. Deze ambities worden opgeteld en als ze samen onvoldoende zijn om de afgesproken doelstelling van Parijs te halen, volgen aanvullend onderhandelingen. Alle landen doen mee aan het akkoord van Parijs.
