Ana kookt sinds kort op inductie! Dit is wat zij ervan vindt

Toen ik in februari een huis kocht, dacht ik er niet over na dat ik er een cadeautje bij kreeg: een eerste stap naar wonen zonder aardgas! Mijn nieuwe keuken is namelijk uitgerust met een inductiekookplaat. Goed nieuws, want dat scheelt me een aanpassing in huis als we straks met z’n allen van het aardgas af gaan. Ik vertel jullie over mijn persoonlijke ervaring met koken op inductie.

Niet zo blij

Eerst zag ik er tegenop om op inductie te gaan koken. Ik had namelijk al eens eerder in een appartement gewoond met een elektrische kookplaat. Mijn huisgenoten hebben mij meer dan eens horen vloeken terwijl mijn pannen weer eens overkookten. Nu moet ik het toch weer elektrisch proberen, al is het maar omdat ik nog wat goed te maken heb met Moeder Aarde dankzij mijn reislust.

Mijn eerste keer

De eerste keer kookte ik een risotto. Al vrij snel kwam ik er achter dat maar één van mijn pannen geschikt was voor inductie. Balen! Gelukkig kon ik hier de risotto wel in bereiden, maar de andere pannen gingen regelrecht uit de verhuisdoos de vuilnisbak in (niet letterlijk, ik heb alles netjes bij de kringloop afgeleverd. Zo ben ik dan ook wel weer).

Na een bezoek aan de gezelligste pannenshop van Nederland deed ik een nieuwe poging en maakte weer een risotto (favo gerecht!). Dit keer kon ik met een tweede pan ook de pijnboompitten roosteren. Waar ik geen rekening mee had gehouden was dat een inductieplaat veel sneller warm wordt. Het gevolg: zwarte pijnboompitten. Na mijn pannen gingen nu dus ook de pijnboompitten de vuilnisbak in (dit keer wel letterlijk, bij de kringloop wilden ze die niet hebben). 

Ik zie het koken weer zitten

Driemaal is scheepsrecht: de derde risotto ging perfect! Inmiddels ben ik een ervaren inductiekookplaatkok en zie ik het snelle warm worden alleen maar als een voordeel. Het reageert namelijk ook snel als je het ‘vuur’ juist lager wilt zetten. Ook gaat er minder warmte verloren, alle warmte gaat naar de pan. Handig bijvoorbeeld als je pijnboompitten naast de pan vallen. Je kunt ze met je vingers pakken zonder te verbranden.

Verder ben ik – als poetsfreak – heel blij met het schoonmaakgemak van de kookplaat. Een vaatdoekje er overheen is al voldoende en er zijn geen lastige hoeken en kieren bij zoals bij mijn oude gasfornuis. Ik heb wel een speciaal spulletje gekocht voor de plaat. 

Kortom: koken op inductie was even wennen, maar ik zou nu echt niets anders meer willen!

Lees ook: Waarom het (ook voor jou) veel beter is om op inductie te koken.