CDM: een schone ontwikkeling
De afkorting CDM staat voor Clean Development Mechanism. In het Kyoto-protocol uit 1997 hadden alleen de rijke landen een harde reductiedoelstelling. Via het CDM konden deze landen een deel van deze doelstelling realiseren via projecten in ontwikkelingslanden.
Je kunt je vast wel voorstellen dat geïndustrialiseerde landen veel meer CO2 uitstoten dan ontwikkelingslanden. Het Clean Development Mechanism (CDM) kun je zien als een vorm van CO2-compensatie waarbij geïndustrialiseerde landen rechten kunnen kopen zodat ze in ontwikkelingslanden kunnen investeren in CO2-reductieprojecten.
Wat zijn CO2-reductieprojecten?
Je kunt dan denken aan projecten met duurzame energie, zoals de inrichting van parken voor windenergie en zonne-energie, de productie van biobrandstoffen en projecten voor herbebossing (of andere bosaanplant).
Klimaatakkoord van Parijs
In het Klimaatakkoord van Parijs hebben landen geen harde reductiedoelstelling meer, maar mogen ze zelf bepalen hoeveel ze reduceren. Deze ambities worden opgeteld en als ze samen onvoldoende zijn om de afgesproken doelstelling van Parijs te halen, volgen aanvullend onderhandelingen. Alle landen doen mee aan het akkoord van Parijs. Door het akkoord van Parijs is het CDM overbodig geworden.
Welke vormen van CO2-compensatie zijn er?
Naast het CDM bestaan er meerdere opties voor CO2-compensatie:
- Emissiehandel, de directe handel in emissierechten. Als een bedrijf of land minder CO2 uitstoot dan houdt het emissierechten over. Deze mogen ze de dan op de markt verkopen.
- Joint Implementation. JI is een vorm van CDM voor industrielanden onderling. Zo kan het bijvoorbeeld goedkoper zijn om een nieuwe elektriciteitscentrale voor biomassa te bouwen in Oost-Europa dan in Nederland.
- Jouw eigen CO2-uitstoot compenseren via compensatieprojecten. Je moet dan denken aan het invensteren in bosprojecten elders op de wereld.
- Persoonlijke CO2-compensatie; ofwel het verminderen van jouw persoonlijke uitstoot door bijvoorbeeld energie te besparen.
