Klimaatverandering: "Ik stond met tranen in mijn ogen naar de jeugd te kijken"
In de reeks 'Wat klimaatverandering voor mij betekent' vertellen collega's wanneer en hoe klimaatverandering voor hen heel dichtbij kwam. Collega Monique liep dit voorjaar mee met de klimaatmars in Amsterdam. Maar de klimaatmars van de jongere generatie, de klimaatspijbelaars, ontroerde haar pas écht diep.
Monique: "De laatste maanden ben ik een paar keer door het klimaat tot tranen toe geroerd. Niet vanwege slecht nieuws. Nee, juist door de roep van mensen om iets aan het klimaat te doen. Zo ook tijdens de klimaatmars in Amsterdam op 9 maart. Het was verschrikkelijk slecht weer, iedereen was doorweekt van de regen en had het koud. Maar dat maakte niets uit, het was een optocht van mensen uit alle uithoeken van Nederland, jong en oud. Mensen die met dezelfde idealen samenkwamen en letterlijk de longen uit hun lijf schreeuwden voor het klimaat. Het deed me veel."
"Mensen die met dezelfde idealen samenkwamen en letterlijk de longen uit hun lijf schreeuwden voor het klimaat. Het deed me veel."
"Maar wat mij echt ontroert zijn de klimaatmarsen van de klimaatspijbelaars. Onlangs nog in Utrecht. Mijn zoon liep mee en natuurlijk was ik - als moeder en vanuit mijn idealen - betrokken. Ik stond met tranen in mijn ogen te kijken naar de jeugd die zich echt zorgen maakt om het klimaat en boos is op mijn generatie. Dat we te weinig doen. Het raakte me diep dat de jeugd zich in groten getale had verzameld voor het klimaat. En ik was trots."
"Het doet me goed dat de klimaatwet onlangs is aangenomen en het klimaatakkoord vorige week gepresenteerd is. En ik? Ik ga intussen extra gemotiveerd door met mijn werk bij HIER. Om te zorgen dat onze jeugd nog lang kan genieten van deze planeet."
