Sible biecht op: “Ik eet wel een kilo kaas per week”
Vandaag op de biechtstoel: onze oprichter, klimaatexpert en voormalig directeur Sible Schöne komt eindelijk uit de kast. Hoewel hij er een behoorlijk bewuste levensstijl op nahoudt is er één ding dat hij niet kan laten. Zijn ultieme niet-zo-duurzame guilty pleasure is kaas en hij is eigenlijk ook niet van plan om er mee te stoppen.
Het imago
Sible: “Min of meer per ongeluk leef ik redelijk klimaatbewust. Voor autorijden ben ik te verstrooid, dus een rijbewijs heb ik nooit gehaald. Net als mijn vrouw trouwens. Mijn vakanties heb ik de laatste 25 jaar met veel plezier op Terschelling doorgebracht. Ik heb op het gebied van reizen wel makkelijk praten, want ik ben twaalf jaar lang ‘hoofd klimaat’ bij het Wereld Natuur Fonds geweest en in die functie ben ik in onder andere in Kyoto, Delhi, Buenos Aires, Washington en Montreal geweest. Dus ik heb mijn deel van de wereld ook wel gezien.
Ik woon in een jaren-dertig-huis. We hebben ons gasverbruik door isolatiemaatregelen teruggebracht tot 1.400 kuub per jaar. Dat kan nog wat lager als we het dubbelglas vervangen voor HR++ glas. Met de buurt denken we na over een alternatief voor aardgas. Ik ben tevreden over ons stroomgebruik van 1.450 kilowattuur per jaar. Met zeven zonnepanelen heb ik dankzij de salderingsregeling een stroomrekening van tien euro per jaar.
Sinds onze scharrelslager is vervangen door een slager, die zijn winkel ‘de Vleeshal’ noemt, kopen we ook nauwelijks nog vlees. We komen de week prima door met de kipstukjes, het nepgehakt en de spekjes van de vegetarische slager. Ik ben geen vegetariër. Als ik uit eten ga, kies ik gewoon wat ik het lekkerst vind.
De biecht
Kaas vind ik té lekker. Kaas op brood, kaas door de pasta, witlof met kaassaus, ’s avonds nog een lekker stukje kaas. Alles bij elkaar eet ik denk ik wel een kilo per week. Nederlanders eten gemiddeld zo’n twintig kilo kaas per jaar. Ik kom uit op meer dan de dubbele hoeveelheid. Voor wie het niet weet: de klimaatimpact van kaas is vergelijkbaar met kipfilet. Dat geldt zowel voor de bijdrage aan het broeikaseffect als het ruimtebeslag.
Pindakaas op zijn tijd gaat nog wel als alternatief, maar ik schat in dat ik de stap naar hummus nooit ga maken. Het stelt natuurlijk ook niet zo veel voor, denk ik al snel bij mijzelf. Het is minder dan de helft van rundvlees. En als ik dan weer iemand hoor vertellen over een vliegvakantie naar Australië en ik uitreken dat ik daar ongeveer een kwart leven kaas van kan eten, neem ik nog een stukje.”
